- قصب الذریره (قَ صَ بُذْ ذَ رَ)
نباتی است زیاده بر شبری و باریک و مجوف و بیرون او سرخ مایل به زردی و اندرون او سفید و مملو از چیزی شبیه به پنبه و ساقش پرگره و از قلم باریک تر و خوشبو و با قبض و تندی و تلخی. در دوم گرم و خشک و ملطف و مدر بول و عرق او مفتح و مقوی دل و جگر و معده و رافع خفقان و استسقا و درد سینه و جگر و رحم و عسر بول و تقطیر البول و محلل اورام و التیام دهنده شکاف عضل و طبیخ او با تخم کرفس جهت جنون و امراض گرده و رفع سرفۀ مزمن و وجع الفؤاد بارد و جلوس در طبیخ او جهت درد رحم و استنشاق دود او جهت سرفۀ رطوبی مجرب و ذرور اوجهت خوشبوی رایحۀ زیر بغل و عرق و شکستگی اعضا نافع و اکتحال او جهت جلا و تقویت بصر نافع و مضر کمرگاه و مصلحش انیسون و استعمال او با صمغالبطم بهتر از سایر چیزها است، و قدر شربتش تا دو درهم است و بدلش عدس المر است و به دستور اظفارالطیب. (تحفۀ حکیم مؤمن). و رجوع به مخزن الادویه شود. قصب بوا. (اختیارات بدیعی). قصب الطیب. (بیرونی). قسمی از عطریات است که در ترکیب عطریات مقدسه مستعمل بود، قصب الذریره اصل ومعطر از هندوستان آورده میشد. (قاموس کتاب مقدس)
